Het downloaden van onderstaande Presentaties PDF-files is alleen toegestaan voor persoonlijk gebruik.
Thema: “Aan het werk met Niet-Aangeboren Hersenletsel”
Op 14 december 2017 vanaf 12.30 uur tot 17.30 uur heeft het Kenniscentrum Verzekeringsgeneeskunde (KCVG) AMC-UMCG-UWV-VUmc het jaarlijkse Muntendam Symposium in de Rode Hoed te Amsterdam georganiseerd. Het programma stond in het teken van werken met Niet-aangeboren Hersenletsel (NAH).
Het Muntendam Symposium is een jaarlijks terugkerende bijeenkomst van het KCVG. Het heeft tot doel om verzekeringsartsen, bedrijfsartsen, beleidsmakers, onderzoekers en andere geïnteresseerden kennis te laten nemen van ontwikkelingen en initiatieven op het gebied van innovatie, onderzoek en onderwijs in de verzekeringsgeneeskunde.
Op 14 december 2017 werd door het Kenniscentrum Verzekeringsgeneeskunde (KCVG) het jaarlijkse Muntendam Symposium georganiseerd in de Rode Hoed te Amsterdam. In 2007 was het eerste Muntendam symposium. In dit 10e jaar stond Niet-Aangeboren Hersenletsel (NAH) centraal in het programma. Binnen het KCVG wordt op het gebied van NAH zowel aan (promotie) onderzoek als richtlijnontwikkeling gedaan door verzekeringsartsen Birgit Donker en Haije Wind die dit jaar ook de organisatie van Muntendam op zich namen, samen met Peter van Muijen en Bert Cornelius. De keuze voor dit onderwerp laat zien dat het KCVG zich steeds intensiever bezig houdt met valorisatie van kennis en onderwijs, naast onderzoek.
In Nederland krijgen jaarlijks 160.000 individuen een of andere vorm van NAH. Een aanzienlijk aantal van hen behoort tot de beroepsbevolking, namelijk tot bijna driekwart van de patiënten met traumatisch NAH en een kwart van de patiënten met een beroerte. Slechts 40% van deze patiënten keert binnen twee jaar terug naar werk. In het Muntendam programma werd een overzicht gegeven over het hele proces van terugkeer naar werk, waarbij de belangrijkste stakeholder, een patiënt met NAH, een mooie aftrap gaf in een interview met ‘de verzekeringsarts’. Ook de rol van andere stakeholders binnen de revalidatie en bij de werkgever werd uitgebreid belicht.
De onlangs verschenen richtlijn ‘NAH en Arbeidsparticipatie’ (zie hierboven) maakte de middag als afsluiter compleet: u bent weer op de hoogte van de problematiek, beoordeling en begeleiding van NAH patiënten.
De rol van de werkgever werd zowel vanuit de patiënt, jobcoach als werkgever benadrukt. Het werd duidelijk dat aanpassingen en begeleiding op de werkplek maatwerk zijn. Ook het WIA-proces kwam ter sprake ('Waarom nog een keer je verhaal doen?'), waarbij vooral aandacht werd gevraagd voor een wat meer persoonlijke benadering en begrip door de VA.
In de zorg is duidelijk dat het bespreekbaar maken van het thema arbeid cruciaal is. Gezien de uiteenlopende fysieke, cognitieve, emotionele en gedragsmatige gevolgen van NAH is een individuele aanpak nodig. Gedurende de gehele middag werd het belang van vermoeidheid en verminderde flexibiliteit genoemd. Ook werd duidelijk dat het lastig is om prognostische uitspraken te doen over (geschiktheid voor) werk en dat er meer onderzoek bij NAH nodig is om iets te kunnen zeggen over duurzaamheid.
Bij het neuropsychologische onderzoek werd opnieuw het belang van maatwerk duidelijk. Aan verzekeringsartsen werd gevraagd zo specifiek mogelijk te zijn bij hun vraagstelling aan neuropsychologen. Dat komt het resultaat van het onderzoek ten goede. Een belangrijk probleem is het bepalen van de duurbelastbaarheid. Even werd de indruk gewekt dat het NPO meer uitsluitsel zou kunnen geven, maar op een vraag uit het publiek ‘’Hoe kun je nu inschatten hoeveel uren iemand kan werken?" luidde het antwoord: “met hele grote marges, en kijk vooral hoe het op het werk gaat”.
Een nieuwtje tijdens het symposium was de presentatie van een app die patiënten met NAH in staat stelt hun energieniveau te registreren en te bespreken met een professional: hoe komt patiënt aan een lage energiescore, hoe organiseert hij zijn activiteiten, wat doet hij dan?
In de onderzoekstraditie van het KCVG past dat je de input van patiënten zelf en die van werkgevers de ruimte geeft, naast die van de professionals. Een mooie boodschap van de werkgever aan de aanwezige verzekeringsartsen was daarom “Ga er vanuit dat iedereen graag wil werken!”
Na afloop een gezellige borrel.
